• verslag Ivo
• verslag Frits & Annette

Lang weekend Ieper - Belgie - april 2011
verslag Ivo

Altijd had ik er al wel een keer naartoe gewild; de slagvelden rond Ieper. De stad in het zuidwesten van België, die zo hard getroffen was tijdens de Eerste Wereldoorlog (1914 tot 1918). Daar hebben ruim een half miljoen jonge jongens hun leven verloren in de meest dramatische oorlog, met gifgassen, modderige loopgraven, koude en twee meter terreinwinst. Piet en Mies hadden een speciaal reisje georganiseerd naar de belangrijkste plekken rond Ieper.
We zouden worden rondgeleid door een Belgisch echtpaar uit de streek. De groep was vrijdagmorgen al vertrokken,
maar ik moest nog werken. Het onthaal was fantastisch in Bed & Breakfast The Greenhouse, met een huisgemaakte
overdadig lekkere maaltijd. Na een lange rit, zo lekker. Na een paar Belgische biertjes heerlijk geslapen. De volgende ochtend werden we door de Belgische gidsen Patrick en Martine verwelkomd bij het ontbijt. Op maar 10 minuten rijden door de landerijen was de eerste gerestaureerde loopgraaf, midden op een industrieterrein. Nog wat achtergrondinfo van de aanwezige borden en de gidsen. Onderweg nog gewezen op een aantal blindgangers, die gewoon langs de kant van de weg liggen. De Belgische gids kijkt er niet van op, om een 10 kg vliegtuigbom te beroeren.
Gelukkig heeft de vochtige grond de explosieve lading veelal geneutraliseerd. je weet maar nooit, ik blijf er van weg.
Dat was al indrukwekkend, maar was niets vergeleken met de uitgestrekte begraafplaatsen van alle Engelsen, Australiërs, Nieuw Zeelanders en al die landen uit de Britse Gemenebest, die rond Ieper begraven liggen. Om de kilometer heb je bijna wel een begraafplaats. Bij de grootse wat langer gestopt; Tyne Cot Cemetery. Daar staat een klein museum bij de ingang naar de 12.000 graven en gedenkmuren voor 35.000 vermisten. Ook nog langs mooie monumenten langs de weg gekeken. Wat triest toch;
al die jongens tussen de 14 en 25 die daar hun leven hebben gelaten, van beide zijden. Het grootste verschil in begraafplaatsen is dat die van de Engelse 'winnaars' mooi, groots zijn met stenen rechtop. Dat de Duitsers verloren hebben zie je duidelijk op hun begraafplaatsen; grauw, stenen plat, weinig bloemen. Al staan er bij beide begraafplaatsen kleine kruisjes met poppies (Engels kunstbloemetje) erop van allerlei Engelse scholen
en instellingen. Dan ben je al flink onder de indruk en dan moet de 'last post' nog komen. Elke avond om 20.00 uur, sinds 1918 wordt deze geblazen. Heel indrukwekkend en groots. Middenin de stad een poort met nog veel meer namen van omgekomen jongens. Na de last post speelde een doedelzakspeler een aantal Engelse nummers.
Toen al die aanwezige mensen ook nog eens mee gingen zingen, kreeg ik kippenvel. Wat indrukwekkend en wat een goed georganiseerde trip weer van Piet en Mies.

Ivo Heemskerk, BMW 1200 GS Adventure